VandaagsVertaalProbleem

   – Ik wist het wel! Daar zitten ze!    – Het blijven lastpakken, ouders. _____ Uit het Женскии журнал ( Vrouwenblad ), № 9, 1930, in het togdazine, hier . Een doorlopend bijgewerkt register op alle VandaagsVertaalProblemen staat in blog 345 .

   In 1845 schreef de Frankfurter armenarts Heinrich Hoffmann zijn tiental wereldberoemd geworden gruwelverhalen voor de kinderkamer Der Struwwelpeter , met voorop de titelfiguur zelf, afgebeeld op een sokkel. De jongen heet zo, omdat hij een Struwwelkopf heeft, een wilde woeste haardos, aangezien hij zich niet liet kammen ( kämmen ließ er nicht sein Haar ). De knaap wordt in de laatste regel door de schrijver garstig genoemd, stout, naar, vervelend, en uitdrukkelijk niet vies, smerig of ongewassen, allerminst een Piet de Smeerpoets dus, zoals hij hier al 175 jaar heet.    O wat een eeuwige verhalen! Paulinchen met het Feuerzeug die in de hens gaat, Konrad de Daumenlutscher die zijn duimen erafgeknipt worden. Wreed, bloederig, fataal, heerlijk. Plus het verhaal over de kohlpechrabenschwarzer Mohr – een felrealistische geschiedenis over kleine pestkopjes die een voorbijganger uitlachen om zijn zwarte huid. Aj! Wie gaat zich daaraan branden in het h...

   Met trappen van vergelijking kun je leuke dingen uithalen. Dingen die niet kunnen. Dingen die fout zijn. Dingen die je moeder je heel graag wil afleren. Goed goeder goedst heb ik altijd heel mooi gevonden. Heel fout maar heel goed. Trouwens, goed beter beterst is ook niet slecht. En waarom niet beet beter beetst? Sowieso is alles wat fout is goed. En grappig.    In het Russisch maak je verkeinwoorden met het suffix - tsjiek , maar je kan ook vergrootwoorden maken, als je er - iesje achter zet. Tarakaniesje is een hele grote kakkerlak. En tarakantsjiekiesje een hele kleine hele grote kakkerlak.    Het volgende gedicht rekt de trappen van vergelijking ook enigszins op. Maar toch was dat niet mijn uitgangspunt. Ik wilde eigenlijk de sfeer vangen van een lome namiddag aan het water, van niets doen en je vervelen met zijn tweeën of in een groepje, een sfeer die ik kende uit het gedicht En jullie? van Sergej Michalkov uit 1935. Met uiter...

   De laatste reservisten worden klaargestoomd.    ‘Dus je houdt hem zo vast?’    ‘Nee, lul. Zo.’ _____ Bron: togdazine . De tekening op de kaft van het tijdschrift Nastojasjsjeë ( Heden ) is van Stepan Lipin. Een doorlopend bijgewerkt register op alle VandaagsVertaalProblemen staat in blog 345 .

   Vijftig jaar oud, deze klassikaner, en de vertaling al zestien jaar! En als ik hem nog eens overlees, denk ik eerst, hm-hm-hm en nog eens hm-hm-hm, en dan denk ik moet ie niet met het patina der eeuwen en het stof van vele jaren op zolder blijven liggen, tot volgende generaties zich vrolijk kunnen maken over zoveel geklungel dat er niet uithoort?    Maar de volgende dag (nu) keek ik er nog eens naar en toen dacht ik hm, en nog eens hm, dacht ik, en ik dacht, toch niet zó slecht is het? Meezingbaar (allicht), getrouw (al wat minder allicht) maar qua woorden op een of andere manier niet zo sterk als het origineel, niet overal even natuurlijk van zeg. Misschien zou ik het meertalig moeten maken, het Nederlands afwisselen met Engelse frasen en wie weet ook nog wat anders uit de smeltkroes der wereldtalen. Gewoon voor de hell of it.    Of ik laat het nog zestien jaar liggen, kijken wat ik dan denk. QUEEN Bohemian Rhapsody | Boheemse rap...

   Professoren in de literatuur, daar kan je er geen genoeg van hebben. Ik noem Zonnebloem, Barabas. Van Helsing. Professor Pi. Prlwytzkofsky. Bodegraven (uit de Iglo-sage). Brotfressor Prenderguest. En nu ook professor Feith, ongetwijfeld een nazaat van Dr. Faustroll en Dr. Frankenstein.    Professor Feith is van de oude verstrooide stempel. Brillen kwijt, weg kwijt, oriëntatievermogen kwijt. Wat kan de goede prof nog meer kwijt zijn? Zo gauw ik het weer weet, worden de avonturen vervolgd.    De onbegrijpelijke paradox dat de overkant verdwijnt zo gauw je er bent werd ook al bezongen door Drs. P. in zijn filosofische lied De veerpont (alias Heen en weer ): De oever waar we niet zijn, noemen wij de overkant, Die wordt dan deze kant, zodra we daar zijn aangeland.    Tegen dezelfde hardnekkige ongrijpbaarheid loopt professor Feith aan in het lied: Professor Feith en de overkant Professor Feith liep over straat, over...

Woordje, gezegd bij de tewaterlating van Nachttrottoir op 9 oktober 2025 op de Keizersgracht 75-H.    Dit boek, Nachttrottoir , is het kind van de wanhoop. De klassieke, universele vertalerswanhoop. Want wat je ook doet als vertaler, nooit is het goed of het deugt niet. Nooit krijg je, en zeker in gedichten, het zekere ik weet niet wat het is waar je je vinger niet op kan leggen of achter kan krijgen en waarvan je met geen mogelijkheid krijgt uitgelegd wat jij erin hoort en wat je erin raakt en aanspreekt in iets wat ook datzelfde zekere ik weet niet wat het is waar je je vinger niet op kan leggen of achter kan krijgen en waarvan je met geen mogelijkheid uitgelegd krijgt wat jij erin hoort en wat je erin raakt en aanspreekt, overgezet.    Nooit. Want dan zou het een identiek gedicht moeten zijn, overgebeamd met de teletransporteur (deze week met twintig procent salonkorting) met behoud van alle moleculen en atomen in de identieke constellatie. Waarom i...

   Mijn eerste is een kromzwaard, mijn tweede is een kat op schoot,    mijn derde is een zeemeermin, mijn vierde is een hondje dood.    Rara.    Antwoord: de twee maal twee opeenvolgende t’s in het woord Nachttrottoir op de kaft van het boek. Kijk maar:

   Als gevolg van onoplettendheid op de staatsdrukkerij bleef het foutje in de berekening ongecorrigeerd op de kaft staan.    ‘Denk je dat we ermee wegkomen?’    ‘Ach, wie ziet dat nou?’    ‘Dus er komt geen oorlog van? Geen narigheid?’    ‘Tuurlijk niet. Niemand die het gaat narekenen.’    Een paar maanden later viel Hitler Polen binnen, en de Russen hielden het ook niet lang droog.    Waar kleine vergissingen toe kunnen leiden. _____ «Дважды два пять» Автор- Я. Перельман Художник- (?) Издательство- Дом занимательной науки Год- 1939, hier . Een doorlopend bijgewerkt register op alle VandaagsVertaalProblemen staat in blog 345 .

   Het slot- en misschien wel het beste gedicht van de zestien. Zo kort ook! En het ziet er tenminste uit als een echt gedicht, niet dat proza van de geweeste, gehadde, gedane (waaaaaar is mijn Nederlands), de afgelopen bedtime stories . Als je het leest, Luister nooit naar goede raad , verschijnen de gruwelverhalen je vanzelf voor de geest. Alsof je ze verzint, alsof de woorden ze vanzelf bij je oproepen. Die magische woorden toch, als we die niet hadden... Het is muziek op taal. Luister nooit naar goede raad Voer geen fatbike aan je neefje Ga niet varen in een zeefje Schroef je vaders hoofd niet af Blijf weg van potten met geblaf Prik in de buitenlucht geen gaten Doe nooit iets wat je niet kan laten Klim niet in een bliksemschicht Niet knakken met je nekgewricht Ga geen populieren plukken Zaag jezelf niet in twee stukken Zeg niet op alle vragen nee Spoel geen paard door de wc Nooit uit vreemde neuzen eten Word niet uit het raam gesmeten Verstop je...

   Hier begon het allemaal mee. Misschien had het ook hierbij moeten blijven. Maar dan had je geen onwaarschijnlijk sterk slotgedicht waarmee het zestiental afsluit en dat hier als volgende de blogrevue zal passeren. Het was een ouderwets geval van genoeg of te veel.    Samenvattend. Bij deze zeg maar gerust cyclus, deze grafkrans.    Drijfveren: Struwwelpeter, Struwwelpetriaden.    Motieven: Als het maar onwaarschijnlijk slecht afloopt.    Vormeisen, prosodisch: Rijm, ritme.    Vormeisen, inhoudelijk: Actie, Dialoog, Flauwekul.    Architectuur: kaartenhuis, raamvertelling, uitgewalst goederaadgedicht.    Genre: prose en poèmes.    Doel: voorlezen, lezen.    Eindoordeel: de tijd zal het leren, maar ik zou het graag in een boek zien. Verstop je niet in een tomaat De hele dag door hoorde je roepen: ‘Doortje, waar ben je?’ ‘Do...

   De kracht van de herhaling, zeg ik. Wat zeg je? De kracht van de herhaling, zeg ik. En de kracht van het hypnotische, de muziek, het brooddronken woorddronkene. Ik heb een boontje voor dit gedicht. Je moet om het te genieten wel van begin tot eind lezen, hardop of zacht, of voorlezen aan een op niets verdachte ander. Ik heb het meermaals proberen in te voegen in in van mijn twee luttele bundelingen, maar het stiet altijd op een muur van onbegrip, van weerstand bij de uitgever. ‘Herhaal je in je andere gedichten al niet genoeg?’ Volgens mij is het charmser dan Charms, maar pas op: wie zegt dat het niet nog charmser kan, is nog niet op z’n charmst. Wat dacht je bijvoorbeeld van veertien brillen? Professor Feith en zijn brillen Professor Feith heeft zeven brillen. Zeven brillen heeft professor Feith: Eén bril om mee te kijken,          maar die is hij altijd kwijt. Eén bril om mee te zoeken naar zijn bril om mee te ...

   In de Serrarisstraat in Heeze, pal in het centrum van westelijk zuid-oost Noord-Brabant, had je een plantsoentje dat wij Het Pleintje noemden, en waar we voetbalden. Tot ongenoegen van sommige omwonenden die hun voortuin niet graag bezocht zagen door voetballen en vervolgens voetbalzoekende voetballertjes. In het midden van dat plantsoentje lagen De Bosjes, een dichte kring geurige en prikkelige struikjes waar de bal ook wel eens op mysterieuze wijze in verdween om noit meer te worden teruggevonden, bv. mijn eerste leren zwartwit geblokte. Die struiken waren aangelegd rond een groot groengeverfd antislip-stalen luik, dat altijd afgesloten was, maar dat toegang gaf, werd gezegd, tot de riolering. Heel geheimzinnig. Ik had ook altijd het idee dat ik stemmen hoorde, in de struiken en onder het luik.    Toen ik voor het eerst Under Milk Wood las, of liever gezegd de ondertitel A Play for Voice s, moest ik meteen aan Het Pleintje denken en aan de stemmen ...

   Op 9 oktober is het zover: dan wordt de bundel ten doop gehouden op de Keizersgracht 75H (zie de uitnodiging hieronder: welkom welkom).    De anonieme kinderdichter uit blog 517 , van het gedicht dat begint met ‘Als je ’s avonds over straat loopt’, is hoogstwaarschijnlijk niet – die conclusie mogen we wel trekken na bestudering van de bundel Nachttrottoir – Annie MG Schmidt, want haar stem komt in de bundel van 77 vertolkingen van het gedicht van Aleksandr Blok apart voor, met name genoemd, blijkt uit de tevens teruggevonden en in de bundel afgedrukte legenda. Het kindergedicht staat als tweede in de bundel, het gedicht waarin de stem van Annie MG Schmidt de gebeurtenis aan de Petersburgse gracht in poëzie navertelt als nummer 41.    Schmidt geeft het personage een naam, Konstant Kriek, een welluidende naam, klinkend als een klok, makkelijk te onthouden, met als voordeel dat er goed op te rijmen valt. In dit gedicht vinden we acht v...