400 Het alfabet
![Afbeelding](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9aC_sSbtf9ea2rbzHeQYuKxpf9nnSCKV3PxBuezwyZsaIoONgSZC3oFLXZNtRMrWOc_Ei8zCOwZ6w66UObCO-eS6v_vsjjx0NKgKP2jo5c48snmC7titf12Y01YPxUS7EGAU4u-W5lcyicsH1t31o3yJrIaJfSe6xtkxu9v5emXcipHAfLkTqXNN8fx39/s1600/a%20is%20een%20aapje_achter_fragment.jpg)
Het alfabet is een onuitputtelijke bron van inspiratie. De letters alleen al! Toen Liza klein was en niet eens kon praten, wilde ik haar meteen maar het alfabet leren. Beter een leervoorsprong dan een leerachterstand, dacht ik, en ik begon met de letter A. Die kon ze snel genoeg nazeggen, dus toen kwam de B. Dat ging ook goed en ik laste een leerpauze in. Eerst deze elementaire lesstof maar eens goed blijven oefenen voor we verder gaan met de C. Niet teveel tegelijk. Het moet wel veilig blijven. En op onze wandelingen met de kinderwagen herhaalden we geduldig maar enthousiast de eerste twee letters van het alfabet. Maar toen bleek dat Liza die letters helemaal niet als letters opvatte maar als klanken die iets wilden zeggen. Klanken die zij zelf betekenis toekende. Want telkens als ze een hond zag, zei ze A, en telkens als ze een poes zag, zei ze B. Een hond was dus een A en een poes was een B. Maar zo werkt dat niet, Liza, in de wereld van de school waar je straks naar toe