485 Weet je wat er toen van kwam
Mietje en haar katjes (Frits van Leent, 1896)
Mietje speelde graag met vuur!
“Zie!” zoo sprak zij tot haar katjes,
Een zoo’n lucifer, mijn schatjes,
Geeft een lichtje, kort van duur.”
Op het deksel van het doosje
Streek ze een lucifer een poosje,
Tot het houtje, in haar hand,
Vonkenspattend, was ontbrand.
Weet je wat er toen van kwam
Mietje stond in volle vlam;
En het einde daarvan was:
Mietje brandde heel tot asch.
Stoute Mietje was niet meer,
En haar poesjes klaagden zeer:
Ach! het is met haar gedaan,
Slechts haar schoentjes bleven staan.
De eerste post-Razoux-vertaling, van Agatha uit 1893, heet Lucifer-Leentje, maar die ken ik helaas niet. In 1896 volgde Mietje en haar katjes van Frits van Leent, die het gedicht tot zestien regels kortwiekte, zodat het nauwelijks meer een vertaling te noemen is.
Alle waarschuwende herhalingen van het kattenduo zijn gesneuveld, de hele bezwerende en daarmee noodlottige toon is verdwenen. Bovendien blijkt Mietje te houden van spelen met vuur en heeft ze het kennelijk vaker gedaan:
Mietje speelde graag met vuur!
“Zie!” zoo sprak zij tot haar katjes,
Een zoo’n lucifer, mijn schatjes,
Geeft een lichtje, kort van duur.”
Terwijl Hoffmanns Paulinchen het gevaarlijke speelgoed voor het eerst ontdekt en dus een pionier is, onversaagd, nieuwsgierig en van de duvel niet bang.
Op het deksel van het doosje
Streek ze een lucifer een poosje,
Tot het houtje, in haar hand,
Vonkenspattend, was ontbrand.
Ondanks de vrijheid die Van Leent zich veroorlooft komt er dan toch weer ongelukkig Nederlands te staan, met dat vreemd geplaatste een poosje.
Het vreselijke lot is door de beknoptheid heel laconiek geworden:
Weet je wat er toen van kwam,
Mietje stond in volle vlam;
En het einde daarvan was:
Mietje brandde heel tot asch.
Nou ja, denk je dan, het moest er een keer van komen. Eigen schuld van die onverbeterlijke pyromane.
_____
Een doorlopend bijgewerkt register op alle VandaagsVertaalProblemen staat in blog 345, hier. Hieronder het Duits.
Mietje speelde graag met vuur!
“Zie!” zoo sprak zij tot haar katjes,
Een zoo’n lucifer, mijn schatjes,
Geeft een lichtje, kort van duur.”
Op het deksel van het doosje
Streek ze een lucifer een poosje,
Tot het houtje, in haar hand,
Vonkenspattend, was ontbrand.
Weet je wat er toen van kwam
Mietje stond in volle vlam;
En het einde daarvan was:
Mietje brandde heel tot asch.
Stoute Mietje was niet meer,
En haar poesjes klaagden zeer:
Ach! het is met haar gedaan,
Slechts haar schoentjes bleven staan.
De eerste post-Razoux-vertaling, van Agatha uit 1893, heet Lucifer-Leentje, maar die ken ik helaas niet. In 1896 volgde Mietje en haar katjes van Frits van Leent, die het gedicht tot zestien regels kortwiekte, zodat het nauwelijks meer een vertaling te noemen is.
Alle waarschuwende herhalingen van het kattenduo zijn gesneuveld, de hele bezwerende en daarmee noodlottige toon is verdwenen. Bovendien blijkt Mietje te houden van spelen met vuur en heeft ze het kennelijk vaker gedaan:
Mietje speelde graag met vuur!
“Zie!” zoo sprak zij tot haar katjes,
Een zoo’n lucifer, mijn schatjes,
Geeft een lichtje, kort van duur.”
Terwijl Hoffmanns Paulinchen het gevaarlijke speelgoed voor het eerst ontdekt en dus een pionier is, onversaagd, nieuwsgierig en van de duvel niet bang.
Op het deksel van het doosje
Streek ze een lucifer een poosje,
Tot het houtje, in haar hand,
Vonkenspattend, was ontbrand.
Ondanks de vrijheid die Van Leent zich veroorlooft komt er dan toch weer ongelukkig Nederlands te staan, met dat vreemd geplaatste een poosje.
Het vreselijke lot is door de beknoptheid heel laconiek geworden:
Weet je wat er toen van kwam,
Mietje stond in volle vlam;
En het einde daarvan was:
Mietje brandde heel tot asch.
Nou ja, denk je dan, het moest er een keer van komen. Eigen schuld van die onverbeterlijke pyromane.
Een doorlopend bijgewerkt register op alle VandaagsVertaalProblemen staat in blog 345, hier. Hieronder het Duits.
Reacties
Een reactie posten