518 Het eindigt met een feest

   Het eindigt altijd met een feest, anders is het niet leuk meer. Kinderen hebben een grenzeloze fantasie, je hoeft ze maar wat te vertellen of ze zien het voor zich. De raarste dingen. Dat er bomen zijn waarin schoenen groeien. Of pizza’s. Dat je eigenlijk een leeuw bent. Dat als je een mandarijntje hebt gegeten er groene kleurpotloden uit je neus komen als je niest. Ik noem maar wat. Je mag ze dus best wat raars voorzetten, maar daar schort het bij mij wel eens aan. Dan weet ik niets, of dan weet ik niet hoe het verder moet gaan of hoe het moet aflopen. En dan houd ik maar op.
   Het komt gelukkig ook voor dat dat helemaal niet erg is, want iemand met een beetje fantasie (lees: een kind) vult het toch wel aan.
   (Ik zie hier trouwens ook parallellen met het vertalen: veel vertalers zijn zo gefixeerd op de betekeniswolken van de woorden in de brontaal dat ze vergeten dat de woorden in de doeltaal ook van alles oproepen.)
   Dus toen dacht ik: nu ga ik eens iets heel raars bedenken. Over een kip en een koe die in een nest op de schuur wonen en dan bezoek krijgen. Nou ging dat nog wel, want van het een kwam het ander (en daarbij doen de gegevenheden rijm en ritme altijd goed werk), maar hoe moest het aflopen? Dat was opnieuw het probleem. Een feest, en dan? Tot ik zag: daarmee is het afgelopen! Het feest en daarmee uit. Hoe dat feest met alle rare kostgangers dan verloopt, dan fantaseer je er zelf wel bij, met een beetje fantasie. Annie MG Schmidt zei al: ‘Alles wordt een tragedie als je maar lang genoeg doorgaat, dus het is zaak op tijd te stoppen.’
_____
Pizzafeest
Kippie-Tok drinkt graag heet water, en legt haar eieren gekookt, Koeieboei steekt graag een pijp op, en legt haar biefstukjes gerookt. Samen hebben ze een nest gebouwd, boven op de boerenschuur, en ze drinken haverthee rond een knipperknappervuur. Kippie-Tok speelt op de piano, Koeieboei speelt op de fluit, en ze hebben wel een iPad, maar die staat altijd uit.
   Op een dag komt Knorrie Big aan, op zijn vleugels van papier, en hij roept ze met zijn toeter: ‘Zijn jullie nou nóg hier? De winter komt, ’t is tijd om naar het zuiden toe te gaan!’ Maar Kippie-Tok en Koeieboei trekken liever dikke truien aan, en ze vragen Knorrie-Big: ‘Toe, lees ons nog een sprookje voor.’ En Knorrie pakt zijn sprookjesboek en bladert het eens door, maar als hij ze voor gaat lezen van Vrouw Holle in de put, zeggen ze: ‘Die kennen we, die woont ginder in een hut!’
   Voordat Knorrie-Big kan verdergaan met De Gelaarsde Kat, komt Krik de Krekel langs, want die wou bij hun in bad. Terwijl hij plast en plonst en zingt van ‘paardje in galop’, horen ze aan de voordeur van het nest opnieuw geklopklopklop.
   Daar zien ze Snoekie Snoekbaars met zijn voltallige gezin: ze blazen bellen en als die knappen hoor je ‘Laat ons er toch in!’ Ze maakten een ommetje voor de gezond maar nu zijn ze moe, en ze hoesten en ze niezen, van hatsja-hatsjie-hatsjoe. Kippie-Tok geeft ze snel honing en daar knappen ze van op, en al na twee seconden dollen ze weer non-stop.
   Het wordt gezelliger en gezelliger daarboven in het nest, want nu krijgen ze bezoek van een heel vleermuizenorkest. De vleermuizen musiceren erop los en Knorrie-Big leest voor. Kippie-Tok en Koeieboei lopen er vrolijk tussendoor, en ze serveren pisangwafels, colasap en haverthee.
   Krik zingt nu in bad het lied ‘tararaboemdijee’, en de Snoekjes rennen rond en maken me een kabaal, het lijkt wel onweer, maar dan erger, honderdduizendmaal.
   En daar komt Vrouw Holle van het hutje ginder verderop, samen met de Gelaarsde Kat en het hobbelpaardje Hop, dat naast ze in een boot met zeven spanen roeit – en Vrouw Holle roept van verre: ‘Mijn pizzaboompje bloeit! Jullie zijn allemaal uitgenodigd op het pizzafeest!’
   En dat werd me toch een feest! Een feest zoals er nooit een is geweest!
_____
De illustratie is van Elena Pereverzeva. Een doorlopend bijgewerkt register op alle VandaagsVertaalProblemen staat in blog 345.