517 Nachttrottoir (Als je over straat loopt)

   Het boek is uit.
   Manuscript gevonden in een map.
   Een voorval in Sint-Petersburg.
   Nacht. Kou. Een drogist. Een straatlantaarn.
   Een flits van inzicht. In de wereld, de mens.
   Tijd en ruimte: opgeheven.
   Een schicht van inzicht, aan de grond nagelend.
   Iedereen is ik. Nu is hier. Altijd. Overal.
   Verstommend. Verstijvend. Openbarend.
   Niet in woorden te vatten.
   Of toch?
   In de map: stemmen, stemmen, veel stemmen.
   Een kaleidofonie.
   Het voorval door de mond van 77 dichters.
   Van de eigenaar van de map ontbreekt elk spoor.
   Nachttrottoir.

   De tewaterlating is aanstaande: op donderdag 9 oktober bij de uitgever thuis, Koppernik, Keizersgracht 75-H. U die dit leest bent uitgenodigd. (Wel even laten weten aan Jan, jan.vanhelden@koppernik.nl, dat je komt, graag.) (Het komen en laten weten, allebei graag.)

   Een van de stemmen die het voorval dat Aleksandr Blok in 1912 verwoordde in het gedicht ‘Nacht. Trottoir. Drogist. Lantaren.’ navertellen is van een niet met name genoemde kinderdichter, met als eerste regel ‘Als je over straat loopt’:

Als je over straat loopt,
’s avonds over straat loopt,
en daar heel erg laat loopt,
midden in de koude nacht,
en om je heen is dikke mist
en je staat stil onder de lantaren,
de schemerige straatlantaren,
de lantaarn voor de drogist,
dan zie je daar,
      dan zie je daar,
stokstijf stil op het trottoir
een mijnheer staan in een lange jas
een lange jas, een lange das
en een bril met centimeters dik gewapend glas
die daar maar staat
      die daar maar staat
            die daar maar staat te staan
voor de drogist onder de lantaarn,
soms midden in een regenplas,
      al vele-vele jaren.

En vraag je hem, en vraag je hem
met je liefste stem
wat hij hier doet,
      wat hij hier moet,
en dat je hem best helpen wil,
dan kijkt hij door zijn dikke bril
en zegt heel rustig en heel stil:
      Ik wacht hier op de tram.

_____