462 Afzeiken
Is denken slecht? vroeg ik me in mijn eerste blog af, om dat met een volmondig ‘soms’ te beantwoorden. Is zelfinzicht slecht? vroeg ik me onlangs af, toen ik een raar soort zelfinzicht van anderen voorgeschoteld kreeg waarin ik me niet herkende, op het sympathieke etymologie-weblog Neerlandistiek, dat weleens stukjes van mij plaatst of doorplaatst, waar ik heel blij mee ben want wie wil er nu niet gelezen worden.
Het was een van de tien Wrede Frederik-afleveringen, die waarin ik tot 1969 gevorderd de vertaling van Lidi Luursema onder de leesloupe nam. Dat viel niet in goede aarde bij Joris Vleutenmans, die mij in de comments unverfroren van afzeiken beschuldigde. Waarna Robert Krudzlo het voor me opnam met de vriendelijke precisering dat het eerder dreinen was wat ik deed, zuigen als een kind. Bedankt! Het is gewaardeerd!
Ik kan dat allemaal best over mijn kant laten gaan, ware het niet dat in het commentaar van Joris Vleutenmans ook mijn vertaling van Irene Iddesleigh als een staaltje afzeiken werd betiteld. En tja, dan gaat het niet meer over mij, maar om die onvergelijkelijke auteuse die ik met zoveel liefde heb vertaald, en dan moet ik in de bres, in het geweer, in stelling gebracht, eropaf met kromzwaard en helicoptère. De drie comments gaan aldus:
Joris Vleutenmans zegt (26 januari 2025 om 11:14): Ik snap niet waarom de heer Henkes er, als een van de bekendste en geroemde vertalers van Nederland, zo’n genoegen in schept om minder begaafde vakgenoten publiekelijk af te zeiken, ook al is de vertaling in kwestie decennia oud en de nieuws- of actualiteitswaarde van het afzeikverhaal nul. Is het om zijn eigen kwaliteiten in het zonnetje te zetten? Het roept direct weer in herinnering dat hij ook ‘de slechtste roman’ uit de geschiedenis wenste te vertalen en daarmee het publiekelijk afzeiken van die auteur met nog een decennium of wat te verlengen.
Robert Kruzdlo zegt (26 januari 2025 om 19:02): Afkijken is het niet, hooguit zeiken, dreinen, zuigen als een kind. Ik denk, omdat ik zijn werk waardeer, dat de heer Henkes iets moet inhalen wat niet direct met zijn werk te maken heeft. Is dit erg. Nee. Ja, wel ja, als meneer Henkes er een psychologisch indentiteit inziet: het kind in hem terughalen en met een klein schaartje de tongen van de ander afknippen.
Robbert-Jan Henkes zegt (27 januari om 05:15): Grappig. Ik heb nooit doorgehad dat mijn franke en vrije observaties als ‘afzeiken’ kunnen overkomen. Wat betreft dit stukje: dat staat in een reeks van vertalingen die ik raadpleeg en onderzoek om tot mijn eigen vertaling te komen, en die ik dus tamelijk utilitair lees en met de bril op van het heden. En ja, ik kan wel eens boos worden op wat voor Unfug er met kinderliteratuur wordt uitgehaald, alsof het voor die arme kleintjes toch niet toe doet wat je ze voorschotelt. (Genoegen beleef ik daar niet aan, aan die boosheid.) Wat betreft Irene Iddesleigh van Amanda McKittrick Ros, ik maak in mijn nawoord daarbij genoeg duidelijk hoe ik haar waardeer, bewonder zelfs en als voorbeeld zou willen aanraden voor romanciers van nu. Zou je een roman kunnen vertalen als afzeik-exercitie? Het is niet alles afzeiken wat gezegd moet worden.
Ja, kom je aan mij dan kom je aan Amanda Ros!_____
De bewuste Neerlandistiek-aflevering (ook op de afbeelding) staat hier. Mijn eerste blog staat hier. Een doorlopend bijgewerkt register op alle VandaagsVertaalProblemen staat in blog 345, hier.
Het was een van de tien Wrede Frederik-afleveringen, die waarin ik tot 1969 gevorderd de vertaling van Lidi Luursema onder de leesloupe nam. Dat viel niet in goede aarde bij Joris Vleutenmans, die mij in de comments unverfroren van afzeiken beschuldigde. Waarna Robert Krudzlo het voor me opnam met de vriendelijke precisering dat het eerder dreinen was wat ik deed, zuigen als een kind. Bedankt! Het is gewaardeerd!
Ik kan dat allemaal best over mijn kant laten gaan, ware het niet dat in het commentaar van Joris Vleutenmans ook mijn vertaling van Irene Iddesleigh als een staaltje afzeiken werd betiteld. En tja, dan gaat het niet meer over mij, maar om die onvergelijkelijke auteuse die ik met zoveel liefde heb vertaald, en dan moet ik in de bres, in het geweer, in stelling gebracht, eropaf met kromzwaard en helicoptère. De drie comments gaan aldus:
Joris Vleutenmans zegt (26 januari 2025 om 11:14): Ik snap niet waarom de heer Henkes er, als een van de bekendste en geroemde vertalers van Nederland, zo’n genoegen in schept om minder begaafde vakgenoten publiekelijk af te zeiken, ook al is de vertaling in kwestie decennia oud en de nieuws- of actualiteitswaarde van het afzeikverhaal nul. Is het om zijn eigen kwaliteiten in het zonnetje te zetten? Het roept direct weer in herinnering dat hij ook ‘de slechtste roman’ uit de geschiedenis wenste te vertalen en daarmee het publiekelijk afzeiken van die auteur met nog een decennium of wat te verlengen.
Robert Kruzdlo zegt (26 januari 2025 om 19:02): Afkijken is het niet, hooguit zeiken, dreinen, zuigen als een kind. Ik denk, omdat ik zijn werk waardeer, dat de heer Henkes iets moet inhalen wat niet direct met zijn werk te maken heeft. Is dit erg. Nee. Ja, wel ja, als meneer Henkes er een psychologisch indentiteit inziet: het kind in hem terughalen en met een klein schaartje de tongen van de ander afknippen.
Robbert-Jan Henkes zegt (27 januari om 05:15): Grappig. Ik heb nooit doorgehad dat mijn franke en vrije observaties als ‘afzeiken’ kunnen overkomen. Wat betreft dit stukje: dat staat in een reeks van vertalingen die ik raadpleeg en onderzoek om tot mijn eigen vertaling te komen, en die ik dus tamelijk utilitair lees en met de bril op van het heden. En ja, ik kan wel eens boos worden op wat voor Unfug er met kinderliteratuur wordt uitgehaald, alsof het voor die arme kleintjes toch niet toe doet wat je ze voorschotelt. (Genoegen beleef ik daar niet aan, aan die boosheid.) Wat betreft Irene Iddesleigh van Amanda McKittrick Ros, ik maak in mijn nawoord daarbij genoeg duidelijk hoe ik haar waardeer, bewonder zelfs en als voorbeeld zou willen aanraden voor romanciers van nu. Zou je een roman kunnen vertalen als afzeik-exercitie? Het is niet alles afzeiken wat gezegd moet worden.
Ja, kom je aan mij dan kom je aan Amanda Ros!
De bewuste Neerlandistiek-aflevering (ook op de afbeelding) staat hier. Mijn eerste blog staat hier. Een doorlopend bijgewerkt register op alle VandaagsVertaalProblemen staat in blog 345, hier.
Reacties
Een reactie posten