286 Herdichtingen – J.C. Bloem, De Dapperstraat
De Dapperstraat
De Natuur? Haha. Daar lach ik om
En ook om die dwazen die ervoor vallen
Het hele land is immers al gecultiveerd?
En anders staat er wel een bordje met
Verboden Toegang. Geef mij maar asfalt
En de troostelooze wallekant op een regendag
Waarom zou je een open plek gaan zoeken
Om naar de lucht te kijken? Je hebt toch tv?
Alles is veel voor wie niet veel verwacht
Deze zin heb ik ergens van overgeschreven
Misschien betekent ’t iets, misschien niet
Ik denk dat je beter kunt zitten miezeren
Op je zolderkamer, waar ’t overal lekt
Dan ben je ’t beste af, dan valt ’t altijd mee.
_____
Een klassieke ugly, naïeve, vertel-het-in-eigen-woorden-versie van de bekende evergreen, onherstelbaar verbeterd, helemaal opgelapt en schoongepoetst, gevulpext, gerestaureerd, opnieuw bespannen en 21ste-eeuw-proof gemaakt. Heerlijk, geen rijm, geen ritme, geen gezwollen woorden, geen oeh en ah van mooigezegdheid, alleen maar de mededeling. Waar is de poëzie? hoor ik u vragen, waar is de kunst? Ha! zeg ik, die is verborgen, en daarom zie je hem niet! QED!
Gerrit Komrij maakt van Bloems De Dapperstraat zelfs twee onherstelbaar verbeterde versies, De Kalverstraat (‘Cultuur is om m’n reet mee af te vegen’) en Het slap gepraat (‘Te huur: die mededeling staat me tegen’) die evenzeer als eigenzinnige vertalingen kunnen gelden. Immers, indien (stelling van Komrij): ‘Schrijven is stelen van dieven’, dan (gevolgtrekking, ergo): ‘Vertalen is overschrijven in eigen woorden’. Alles wat je uitspookt met een tekst om er een andere tekst van te maken is een vertaling, een omzetting, een transformatie, een cosmetische operatie waarbij het soms wel, soms niet de bedoeling is dat je er het origineel nog doorheenziet. Er zijn ook oulipoliaanse bewerkingen mogelijk waarbij het een onherkenbaar verminkte versie wordt, transsociatieve assonanties bijvoorbeeld (waarover later), maar bovenstaande nadichting bevindt zich net als de onherstelbaar verbeterde versie van Komrij nog ruimschoots binnen het herkenbare spectrum.
De Natuur? Haha. Daar lach ik om
En ook om die dwazen die ervoor vallen
Het hele land is immers al gecultiveerd?
En anders staat er wel een bordje met
Verboden Toegang. Geef mij maar asfalt
En de troostelooze wallekant op een regendag
Waarom zou je een open plek gaan zoeken
Om naar de lucht te kijken? Je hebt toch tv?
Alles is veel voor wie niet veel verwacht
Deze zin heb ik ergens van overgeschreven
Misschien betekent ’t iets, misschien niet
Ik denk dat je beter kunt zitten miezeren
Op je zolderkamer, waar ’t overal lekt
Dan ben je ’t beste af, dan valt ’t altijd mee.
Een klassieke ugly, naïeve, vertel-het-in-eigen-woorden-versie van de bekende evergreen, onherstelbaar verbeterd, helemaal opgelapt en schoongepoetst, gevulpext, gerestaureerd, opnieuw bespannen en 21ste-eeuw-proof gemaakt. Heerlijk, geen rijm, geen ritme, geen gezwollen woorden, geen oeh en ah van mooigezegdheid, alleen maar de mededeling. Waar is de poëzie? hoor ik u vragen, waar is de kunst? Ha! zeg ik, die is verborgen, en daarom zie je hem niet! QED!
Gerrit Komrij maakt van Bloems De Dapperstraat zelfs twee onherstelbaar verbeterde versies, De Kalverstraat (‘Cultuur is om m’n reet mee af te vegen’) en Het slap gepraat (‘Te huur: die mededeling staat me tegen’) die evenzeer als eigenzinnige vertalingen kunnen gelden. Immers, indien (stelling van Komrij): ‘Schrijven is stelen van dieven’, dan (gevolgtrekking, ergo): ‘Vertalen is overschrijven in eigen woorden’. Alles wat je uitspookt met een tekst om er een andere tekst van te maken is een vertaling, een omzetting, een transformatie, een cosmetische operatie waarbij het soms wel, soms niet de bedoeling is dat je er het origineel nog doorheenziet. Er zijn ook oulipoliaanse bewerkingen mogelijk waarbij het een onherkenbaar verminkte versie wordt, transsociatieve assonanties bijvoorbeeld (waarover later), maar bovenstaande nadichting bevindt zich net als de onherstelbaar verbeterde versie van Komrij nog ruimschoots binnen het herkenbare spectrum.
Reacties
Een reactie posten