187 Het verhaal van de wipwappende appelbijters

   Een veulen en een kalf. Alleen is maar een half. Met z’n twee, is het idee, zit alles mee.
   Zou je de moraal kunnen noemen.
   De vertaling van Dorian Rottenberg, als The Two Friends, is beter (grappiger, melodieuzer, verrassender, citabeler) dan het origineel, vanwege het rijmpaar seesaw hee-haw.

If the apples hang too high
Get upon a seesaw,
And towards the apples fly
With a merry hee-haw.

   Zelfs de ongrammaticale woordvolgorde uit de derde regel stoort niet, integendeel. Dat kun je niet zeggen van de vertaling van Hans ter Laan, Twee vrienden, want die stoort in hoge mate:

Wat een nare hoge takken,
Hoe krijg je die ooit te pakken?
Op die wip kunnen wij,
Met een flinke sprong er bij.

   Lekker, takken eten! O en kijk eens onder onze poten daar, plotseling een wip!
   Antoinette Mazzi lijkt Rottenberg te volgen met haar aftrap van Deux amis:

Si les branches sont beaucoup trop loin,
La balançoire, beaucoup trop bas,
Nous allons sauter pieds joints
Et tout s’arrangera...

   Johann Warkentin is nog het kortst en laconiekst, in Zwei Freunde, helaas met maar één rijmpaar, en dan nog eigenlijk slechts oogrijm (hooch en dôch):

Allzu flach die Wipp,
die Äpfel viel zu hoch,
aber wenn wir hüpfen,
schnappen wir sie doch!

   Ik denk trouwens niet dat het gedicht van Charms is. Het rijmpaar mogoe pomogoe is te doorsnee, de laatste regels met het elkaar helpen zijn te zoetelijk.
   Het liefst rijm ik op wipwap, want dat zie je niet vaak en is van zichzelf al leuk. Zo deed Majakovski het ook. Als hij een woord had waarop hij koetje-koetje wilde rijmen dan rustte hij niet voordat het hem gelukt was. Wie weet gaat het met een buitenissig rijm wat meer op Charms lijken. De twee vriendjes.

– Ik kan niet bij de appelen,
Hoe ik ook spring en triptrap...
– Je moet ook niet gaan trappelen,
Maar springen op de wipwap.

   Ik kreeg drie inzendingen. Een anonieme in de commentaria was de eerste en die geeft in de eerste regels knap een beknopte natuurkundige uitleg van het principe van wipwap:

Om de beurt worden we licht
door de ander zijn gewicht
en we komen zonder trapje
hoog genoeg voor steeds een hapje.

   Hij is mooi. Ik mis misschien de simpelheid van het Russisch. Het is niet direct doorzichtig wat er gebeurt. Misschien helpt er als er wat meer woordherhaald wordt (hoewel ik dat in mijn vertaling ook niet doe...), bijvoorbeeld zo:

Om beurten zijn we licht
door de ander zijn gewicht
en we krijgen zonder trapje
om beurten steeds een hapje.

   Twee andere inzendingen bewandelden andere wegen naar andere grazige weiden. Allebei zijn ze leuk en goed maar allebei ook op de een of andere manier nog niet af:

Ik kan niet bij die abrikoos...
Ik help je wel, mijn lieve Joos.
Zo springen wij – een hap voor jou,
Zo springen wij – een hap voor mij.

   Het is een beetje een uitvlucht, een verzonnen eigennaam als rijmwoord gebruiken. Hier valt het misschien niet zo op omdat abrikoos van zichzelf al vreemd is. Het zoetelijke mijn lieve stoort me. En dan nog: ze proffenteren d’r allebei van, dus met lief heeft het niets te maken. De twee laatste regels zijn mooi eenvoudig, met herhaling, en ook tot actie (springen) aanzettend.
   De andere inzending heeft een zeer mooie en poëtische eerste regel, alleen had er De tak moeten staan, mijns inziens. Leuk is ook wipwap met hap combineren, maar zat er niet meer in? Desnoods onzin, iets als hiphap wipwap?

Die tak is zo hoog en ik kan er niet bij
Ik help je wel, klim op de wipwap met mij
Wip – hap
Wap – hap

   Volgende. Приятное путешествие. Priejátnaje poetesjéstvieje. De prettige reis.

Идти за ежихой
Ежонок не мог.
Довольна ежиха
И счастлив сынок.

   Dat wil zeggen. Achter de egelin aan Kon het egeltje niet meer. Tevreden is de egelin en gelukkig het zoontje.

   Gescandeerd. Ietíé za jezjíecha Jezjónok nje mók. Davóljne jezjíécha I sjástlief synók. Rijmschema: abab. Versvoet: dactylus.