450 De geschiedenis van Klaas de plaaggeest
Oom Gus – De geschiedenis van Klaas de plaaggeest
Die Klaas, die Klaas,
Dat was een plagersbaas!
Hij maakte thuis de vliegjes buit
En trok hen wreed de vleugels uit,
Sloeg stoelen stuk en vogels dood
En gooide poesje in de sloot.
En denk eens, hoe ’n plaag hij was:
Hij sloeg z’n zusje! Is ’t niet kras?
Eens vond hij bij een sloot een’ hond,
Die kalmpjes daar te drinken stond.
Klaas kon het beest niet laten staan
En sloop zacht op den hond toen aan,
Dien hij op eens een stokslag gaf
En meer daarna – ondanks ’t geblaf – !
Het arme beest, het sarren moe,
Vloog eensklaps op Klaas’ beenen toe
En beet, dat Klaasje brult van pijn!
Dan moest hij maar geen plaaggeest zijn!
De hond sprong snel over een hek
En droeg Klaas’ stok weg in den bek.
En toen, tot einde van de pret,
Moest Klaas met ’t zeere been naar bed.
Hij leed drie weken bittre pijn,
En slikte nare medicijn.
De hond eet nu zijn buikje rond
Aan ’t geen voor Klaas op tafel stond:
De peperkoek, de leverworst –
En dronk Klaas’ melk op voor den dorst!
De stok houdt hij zorgvuldig vast –
Had Klaas toch beter opgepast!
Een plagersbaas is wat eufemistisch gezegd. Sowieso ademt deze versie een vanalphense sfeer. Al die uitleg, ondanks ’t geblaf en dat de hond het sarren moe was (ook al zo eufemistisch gezegd), de tussentijdse moraalridderij van Dan moest hij maar geen plaaggeest zijn.
De wijn is op miraculeuze maar echt-Hollandse wijze veranderd in melk, en de zweep van Hoffmann is een stok geworden, hoewel zulks niet nodig was voor het rijm, want op stok wordt niet gerijmd. Wat wil dat zeggen? Dat de tekst van Spoor zelf is? De slotregel, Had Klaas toch beter opgepast, is feitelijk een aansporing om maar lekker door te gaan met dieren kwellen, zolang je maar zorgt dat je uit je doppen kijkt en niet tussen de kaken van een hond verzeilt.
Een doorlopend bijgewerkt register op alle VandaagsVertaalProblemen staat in blog 345, hier.
Reacties
Een reactie posten