45 Sailing on the Lino Sea

   abcb is een rijmschema dat ik niet graag schrijf. Ik vind het veel te los. Faciel. Je kunt er alle kanten mee op. Eén keer rijmen in vier regels maar. Dat is net een grote koekjesdoos waar dan maar één koekje in zit.
   Dan rijm ik nog liever niet. Of wek de suggestie van rijm, door het gedicht heel strak te laten lopen. Allebei experimenten trouwens die ik nog wel eens vaker mag uitvoeren.
   Hoewel abcb wel goed kan zijn voor wat langere verhalen, als je al weet waar je heen wil met de plot. Dan kun je stevig doorstomen naar het einde, en hoef je je niet te laten leiden door wat er rijmenderwijs op je pad komt. Terwijl ik dat laatste juist vaak de aardigheid vind aan gedichten maken.
   Hier wist ik dat ik de bijna-aanvaring met de keukenkast wilde hebben, en dat er daarna veilig afgemeerd zou worden. Dat is meer dan ik meestal weet als ik begin te schrijven.
   Natuurlijk had ik van het rijmschema aabb kunnen maken door van vier regels twee te maken. Maar daarvan zou het gedicht een te serieuze aanschijn krijgen. Veel te lange regels! En lange regels zijn toch eerder iets voor volwassenen om te verhapslikwegstukken.
   De vertaling volgt het verhaal vrij op de voet. In één belangrijk – want geïllustreerd – detail moest ik afwijken van de tekst. De speelgoedbeer is een speelgoedneushoorn geworden. Anders had ik niks om op ‘lino’ te rijmen.
   De violist-componist-literator en goede vriend Stephen Mulhern heeft zich hier stevig tegen het ritme aanbemoeid. ‘Keep the meter’ – daar hamerde hij op, ‘rhythmic consistency’. Ik heb de indruk dat dat in het Engels belangrijker is of wordt gevonden dan in het Nederlands. Of in het Engels meer opvalt. Of liever gezegd: dat het Engelsen meer opvalt. Of mij minder.
   Voorbeeld: links mijn eerste versie van de vijfde strofe, rechts wat Stephen er om metrumtechnische redenen van maakte. En wat ik heb overgenomen. Maar is het nu echt een metrische verbetering? Ik hoor het niet echt. In het algemeen vind ik kortere regels leuker dan langere, zeker als er in de lengte niks wordt gewonnen in de breedte. Dus ik ben er nog steeds niet uit. Ik neig ernaar de korte versie te herstellen. Ard Posthuma zegt immers ook: hou het kort en kruidig.

But the other doesn’t listen,
          But the other doesn’t listen,
As if he doesn’t hear:
          Or if he does, he doesn’t hear:
He doesn’t budge, he doesn’t move,
          He doesn’t budge, he doesn’t move,
And he’s getting very near!
          And now he’s getting very near!

_____
   Verwijzing. Ard Posthuma adviseerde aphoristisch in een comment bij mijn blog over Good Advice for Children (nr.37, hier): ‘In der Kürze liegt der Würze’.