395 Nacht, trottoir – persconferentieel

   We gaan hem nog missen, zeggen ze, de Man Die Niets Deed (Behalve Alsof). Ik vraag het me af. Wat ik ons wel toewens, is dat we hem zo snel mogelijk vergeten, en dat als we hem dan bijna vergeten zijn, we het onderstaande fragment van een persconferentie kunnen lezen en ons daarbij amuseren, en lachend kunnen zeggen: ‘Ja, zo was het.’
   Want behalve de Man Die Niets Deed (Behalve Alsof) was het ook de Man Die Niets Zei (Maar Deed Alsof).
   Wat er zich afspeelde daar, die nacht, op dat trottoir, voor die drogist, onder die lantaren, daar worden we hier niets wijzer van – de simpelste feiten blijven in het ongewisse. Er is een rookgordijn van smoesjes en leugens opgetrokken, ik wilde bijna zeggen van taal, maar om dit volautomatische gewauwel taal te noemen gaat me te ver. Wel duidelijk is dat er iets hardnekkig ontkend moet worden, en waar ontkend wordt, wordt bekend. Meneer legt het er te dik bovenop, dunkt me. Wat de nieuwsgierigheid alleen maar doet toenemen.
   Nog meer wens ik ons toe, dat we ons hem helemaal niet meer herinneren, en dat onderstaand fragment van een verder niet overgeleverde persconferentie aangaande het ‘voorval in Petersburg’ ons als volslagen raadselachtig, koeterwaals in het kwadraat overkomt, en dat we ons afvragen: ‘Wat is dit? Hebben mensen daar ooit naar geluisterd? Naar deze paling in een emmer snot? Hebben mensen dit daadwerkelijk geslikt?’ Maar, omdat vroeger alles beter was, is en zal zijn (geniet nu! straks blijkt dat het nu beter was!), ben ik bang dat mensen gaan zeggen: ‘Tjonge, wat kon die praten! Hij kon praten als... praten als... Kom, zeg eens wat.’
_____
   Nacht, zei u? Nee, daar doe ik geen uitspraken over. Dat zijn allemaal als-dan vragen die ik niet kan beantwoorden, als-dan-situaties waar ik niet in kan treden. Als u zegt dat het nacht was terwijl ik zei dat het dag was, is dat voor uw rekening. Ik kan alleen maar zeggen: ik heb er geen herinnering aan. Ik sluit het ook niet uit en ik kan dat niet uitsluiten – ik heb geen contra-indicatie – maar ik heb er nul herinnering aan. Dag of nacht, ik ga het debat niet op voorhand recenseren, laten we dat na afloop doen, ik ga daar ook niet op speculeren, want er is met zoveel mensen al zo grondig over nagedacht. Ik zeg alleen: of het nu nacht was of dag was, ik heb er geen actieve herinnering aan. Nee, ik spreek hier geen leugens, ik spreek hier de waarheid als ik zeg dat ik naar beste eer en geweten antwoord heb gegeven op de vraag, in all fairness en evenwichtig. Ik ga er verder geen grote etiketten op plakken. In elk geval wordt er heel intensief samengewerkt en op alle mogelijke manier om zo snel mogelijk meer te kunnen achterhalen of het nacht was, wat u zegt, of dag was, wat ik heb gezegd, naar beste eer en geweten. Maar nogmaals: ik heb er geen actieve herinnering aan, en daarom kan ik ook niet gelogen hebben. Ik weet het, het roept terecht veel vragen op. Ik heb me het achteraf mogelijk verkeerd herinnerd, en betreur dat ten zeerste. Ik heb iedereen goed geïnformeerd over dat ik geen herinneringen heb en dat blijkt te kloppen. Ik heb niet gelogen, maar me dat mogelijk verkeerd herinnerd. Daar wilde ik het onderwerp bij laten. Trottoir, zei u? Nee, ook daar doe ik geen uitspraken over.
_____
Voor meer koeterwaals: Siemon Reker heeft zich met gevaar voor eigen leven en geestelijke gezondheid met het fenomeen beziggehouden op zijn website, siemonreker.nl, en regelmatig verslag van zijn bevindingen gedaan op neerlandistiek.nl
_____

Een doorlopend bijgewerkt register op alle VandaagsVertaalProblemen staat in blog 345, hier.