199 Het verhaal van het geofferde speelgoedkonijn

   Wankel gedicht. De tweede regel valt er een beetje buiten – plotseling een alwetende verteller in het hoofd van het vluchtende konijntje. Dat werkt niet.
   Conclusie: geen Charms.
   Dan wordt het charmsificeren, vercharmsen, vercharmsificeren. Hoewel het verhaal zich er eigenlijk niet toe leent. Hebben die honden geen neus soms?
   Honden kunnen geen erwtensoep ruiken, wist je dat? Ze ruiken erwten, boter, spek, soepvlees, varekensschenkel, bouillon, aardappelen, prei, winterpeen, knolselderij – alle ingrediënten los, en niet de uiteindelijke snert. Ze ruiken tweeduizend keer zo goed als mensen.
   Dus het verschil tussen een speelgoedkonijn en een echt konijn ruiken ze ook heus wel.
   Mogelijke openingen: het konijn dat zodirect het haasje is (rijmt op baasje), een wisseltruc, een goocheltruc (het spreekwoordelijke konijn uit de hoge hoed)...
   Dan lijkt het wel abab te worden in plaats van aabb. Kan geen kwaad, beter zelfs, voor de plotselingheid.
   En een konijn of een haas? Of de eerste een konijn en de tweede een haas? Of omgekeerd? Of het in het midden laten? De wisseltruc.

De honden komen dichterbij
Zodirect ben ik het haasje...
Konijn, konijntje, red je mij?
Dan wacht ik stilletjes op het baasje.

   Wat heeft het supertrio? Hans ter Laan vertaalt het als Hoe een speelgoedhaas een echte haas redde:

Hoe ontkom ik deze honden?
Ha, ik heb het al gevonden!
’k Ben die beesten toch de baas:
Ik word zelf een speelgoedhaas.

   Allemaal braaf uitgelegd. Geen buil aan gevallen. Die kinderen hebben toch ogen in hun kop, of niets soms? Ze zijn toch niet blind dat ze uitgelegd moeten krijgen wat er op de plaatjes gebeurt? Dorian Rottenberg vertaalt het als How a Toy Bun Saved a Real One:

The hounds will catch you up, old boy!
But there’s a handy toy.
Now let those bloodhounds have a treat
While I sit in Bunny’s seat.

   Ein Spielzeug rettet einen Hasen heeft Johann Warkentin:

Finde ich dann keinen Retter?
Da—ein Spielzeughas, ein netter.
Ha, den werf’ ich auf den Rasen
und spiel’ selbst den Spielzeughasen!

   Antoinette Mazzi ten slotte vertaalt het als Le lièvre sauvé par un jouet (curieus genoeg heeft zij plaatjes twee en drie verwisseld, zodat je het van onder naar boven moet lezen in plaats van van links naar rechts, tiens):

Les chiens vont me rattraper...
Mais que vois-je... un jouet!
Je vais le lancer aux chiens
En prendre sa place, tiens!

   Eén versie kreeg ik binnen, een mooie, zonder de nepverbazing van de oude vertalingen, uit welke taal dan ook, Hoe haas zijn hachje redde:

Als ik wil dat ik niet doodbloed,
moet ik iets met dat stuk speelgoed,
rukken, trekken, wég dat speeltje,
nu speel ik voor hazenbeeldje.

   Volgende. Не качались бы в пруду — не попали бы в беду. Níé katsjálies by v proedóé – níé papáli v bjedóé. Hadden ze niet geschommeld in de vijver – waren ze niet in het ongeluk gestort.

   Dat is de hele tekst, die als titel erboven staat. Mogen we er zelf wat bij bedenken, hetzij een nieuwe titel, hetzij een tweede rijmpje. Het verhaal is volgens het colofon ontleend aan Rabier’s Les animaux s’amusent uit 1928, maar welk precies zou ik niet kunnen zeggen. Ik vind hem niet, hier.