171 Het verhaal van de lieve eend
De grote oversteek
Gebeurde in een wip:
Eén kuiken op een eendje,
Eén kuiken op een eendje,
Eén kuiken op een eendje,
En op de eend de kip.
De hurkerige en horkerige vertaling van Hans ter Laan, De hulpvaardige eend, heb ik in blog 163 al becommentarieerd.
Dorian Rottenberg vertaalt het als The Kind Duck:
One chick took a duckling
Another chick took a duckling,
The third chick, too, took a duckling,
And the mother hen took the duck.
It’s pretty bad to cross a stream,
But not when you’re in luck!
Waarom moet er altijd gepsychologiseerd worden? Waarom moeten er altijd motieven en beweegredenen bij? Welk kind is daarin geïnteresseerd? Zelfs volwassenen hoort dat niets te interesseren. Laat zien wat er gebeurt. Actie moeten we hebben! (Tsjoekovski’s gebod nummer 9)
Ook minder in de Engelse vertaling is dat de kippetjes wel over zijn, maar de herhalingen in het water zijn gevallen.
Johann Warkentin heeft Die gutmutige Ente:
Seht, wie sie zum Fluß hin rennen!
Ach, wenn man hinüber könnte!
Küchlein auf dem Entlein,
Küchlein auf dem Entlein,
Küchlein auf dem Entlein,
vorn—die Ente mit der Henne!
Weer dat ongevraagde gepsychologiseer over waarom de kip en de kuikens zonodig willen gaan varen. En weer ongevraagd achtergelaten uitpoeptekens, drie ditmaal. Drie!
Antoinette Mazzi maakt ervan La gentille cane:
Un clin d’oeil, et aussitôt
Ils ont franchi le ruisseau:
Un poussin sur un caneton,
Un poussin sur un caneton,
Un poussin sur un caneton
Et les mamans... de la même façon!
Helaas loopt het voor geen meter. En weer opnieuw andermaal valt op dat vertalers zich in hun onzekerheid veel meer bedienen van uitroeptekens dan de schrijvers van de originelen! Niet doen!!!
Ne tuffe was het voor de inzenders. Wat vaker zo is als je andermans versie eerst moet vergeten. Deze twee kwamen bovendrijven:
Mama kip en haar drie kleintjes
Staken over, vliegensvlug:
Kuikentje op eendje
Kuikentje op eendje
Kuikentje op eendje
En eend nam moeder op de rug.
Helemaal niet gek. Het enige wat misschien een beetje jammer is, is dat in de laatste regel geen kip voorkomt. Misschien En eend nam kippemoeder op haar rug?
Nummer twee is getiteld Wie brengt ons naar de overkant? en daar is ook niets mis mee, of het moest hetzelfde zijn als met de vorige, dat de laatste regel maar één dier heeft en geen twee:
‘Dat doen wij in een wip:
Een eendje brengt een kuikentje
Een eendje brengt een kuikentje
Een eendje brengt een kuikentje
En ik breng jou wel, kip!’
Непременно украду...
Так и знал, что упаду!
Dat wil zeggen. Ik ga hem zeker stelen... Ik wist wel dat ik zou vallen!
Gescandeerd. Népreménno óékradóé... Ták i znál, sjto óépadóé!
Dit is het derde verhaal dat ontleend is aan Benjamin Rabier, Les animaux s’amusent uit 1928, daar L’écroulement geheten.
____
Verwijzingen. Actie! is Tsjoekovski’s gebod nummer 9 uit blog 162, hier, maar hij legt het ook heel goed uit in zijn Aantekeningen van een veelgeplaagd auteur, blog 78 en vooral 79, hier en hier. Meer over De lieve eend in blog 163, hier.
Reacties
Een reactie posten